Waar kom ik vandaan?
Voor alles in dit leven is een tijd…
Ik herinner me dat in mijn jeugd mijn moeder veel met ons zong. Ik mocht als kind voorzingen in de kerk, luisterde en zong veel mee met muziek, maar daar bleef het lange tijd bij. Tot ik zelf moeder werd en weer ging zingen met mijn kinderen en ontdekte hoe fijn ik dat vond.
In een periode van rust en herstel na een auto-ongeluk, werd ik lid van een popkoor. De passie voor zingen en de drive me daarin te ontwikkelen brachten me steeds dichter bij mezelf. Ik zong in ensembles, zangprojecten en ontdekte dat naast samen zingen zelf een lied vertolken een extra uitdaging werd.
Toen mijn vader 17 jaar geleden heel plotseling stierf, zong en sprak ik op zijn uitvaart. Het was voor mij een manier om hem te eren en afscheid te nemen. In de muziek kon ik de intentie leggen die ik in woorden moeilijk kon zeggen. In de loop der jaren ontdekte ik dat muziek veel meer is dan luisteren naar een liedje. In woorden en melodie liggen de emoties van ontroering, vreugde, herinnering, bemoediging.. En daarin ontstaat de verbinding die ik graag met de ander wil maken.
En toen sloeg de bliksem in…
In 2013 zong ik in een verpleeghuis “Omarm me”. In de zaal zat Anke, een jonge vrouw die na een hersenbloeding haar spraak verloor. Met luide klanken liet ze mij weten dat ze het liedje herkende.. Het greep me letterlijk bij mijn keel. In de verbinding die ontstond kwamen bij haar en bij mij de tranen. Het moment maakte diepe indruk op me en intuïtief wist ik welk spoor ik wilde gaan lopen. Ik richtte met muziekvrienden stichting 'MusiKado' op, een muziekcollectief van vrijwilligers dat muziekcadeautjes uitdeelt aan mensen die een opkikker verdienen. Met trots kan ik zeggen dat we prachtige muziekmomenten uitdelen aan onze kwetsbare medemens en het voor zowel gever als ontvanger een cadeau is.